Hoe werken historische opvattingen over toegankelijkheid en hulpmiddelen door in onze maatschappij. Wat kunnen we leren van het verleden?

Over de Veinedagen in Utrecht. Hoe we als kneuzen ons nog kneuziger voelden na een dagje ronddolen.

In hokjesdenken past het geven van namen binnen deze hokjes en opvallend genoeg veranderen deze namen in de loop van de tijd. Hoe kan dit?

Hulpmiddelenschaamte zit breed verankerd in onze samenleving. Wat als we ze breed aan omarmen en zorgen dat modemerken hierop inspringen?

Zullen de optimistische plannen van de overheid er echt voor gaan zorgen dat mensen met een beperking mee mogen doen als volwaardig burger?

Het vergt enig gepuzzel en creativiteit, maar dan ik toch op pad met mijn elektrische rolstoel op de manier die ik wil.

Over onbegrijpelijke wetten. Waarom een vervoersvoorziening voor een ZZP'er met een beperking door het UWV niet vergoed kan worden.

Ik kom het soms tegen: locaties die wel toegankelijk zijn, maar niet direct zichtbaar. Je denkt dat je niet naar binnen kunt...

Internationale Dag voor Mensen met een Beperking: de dag die keihard nodig is voor bewustwording. Of zijn we al toe aan meer commercie?

Wat staat ons te wachten met een partij die belangrijk werk afdoet als 'linkse hobby's' en 'diversiteitsgeneuzel'?

Een lezing over toegankelijkheid is bepaald geen overbodige luxe.

Over de frustratie die het oplevert wanneer medicatie of hulpmiddelen niet leverbaar zijn.

Een hokjesgeest in hekjesland. Zelfs de inclusie is onverdeeld in hokjes. Hoe zou dit zoveel mooier kunnen?