top of page
Foto van schrijverMarianne Nijnuis

Brussel


Grote Markt in Brussel, mijn lief en de kinderen staan op een bordestrapje.

Brussel. De hoofdstad van Europa. De stad die mede toeziet op de uitvoering van het VN verdrag Handicap. De stad waar men een voorbeeld aan zou moeten nemen. NEE, STOP! Dat laatste vooral niet doen!!

We zijn op stedentrip geweest. De oudste maakte de keuze, het moest Brussel worden want frietjes en chocolade. Het leek mij een goed idee om niet midden in de stad een hotel te pakken vanwege de problemen met parkeren. Daarbij kwam ik weinig toegankelijke hotels tegen. Dus zaten wij aan de rand van de stad in een fraai hotel, direct naast het treinstation, waarbij de trein ons in een kwartiertje naar het centrum zou brengen. Goed geregeld. Dacht ik.


Een steile trap naar het perron.

De avond voordat we het centrum in zouden duiken waren we al aangekomen bij het hotel. Omdat het station zo dichtbij was (recht ertegenover), leek het mij handig om de boel vast te verkennen. De website gaf mij onvoldoende informatie over hoe het reizen met een rolstoel werkt in België. Met kinderlijke naïviteit togen mijn lief en ik naar het station. Over het autogedeelte naar beneden, aangezien ik met mijn rolstoel de stoep niet op kon komen. Eenmaal onderaan de straat kon ik de stoep wel op, maar bij  het zebrapad er niet meer af. Dus wij weer terug naar de auto, voor een drempelhulp. Gewapend met mijn opritje kon ik de hoge stoep af en de straat oversteken naar het station om aldaar te constateren dat er alleen een steile trap naar de perrons was. Een klein bordje vermeldde dat ‘bijstand aan personen met beperkte mobiliteit is voorzien in bepaalde stations’. Niet op dit station blijkbaar.


Dus wij weer terug naar de kamer om online te ontdekken dat je met de auto de binnenstad in kan en daar ter plekke je auto kan registreren om dan de hele dag gratis te staan in de binnenstad. De volgende dag stonden wij geparkeerd op een ampele 150 meter bij de Grote Markt vandaan, dichtbij vele frietkotten en chocolatiers.

Al rondhotsend over de kinderkopjes kwamen wij er achter dat geen enkele winkel toegankelijk was. Om de vriendelijkheid van de stad te bekrachtigen werden we een volledig leeg restaurant uitgejaagd toen bleek dat we daar alleen wat wilden drinken en niets wilden eten. Gelukkig mocht ik nog wel naar het toilet (onderaan het smalle trappetje).


Brussel. Ze hebben er lekkere frietjes, maar je moet wel goed ter been zijn.

54 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Meer nieuwe Blogs? 

Bedankt voor het inschrijven!

bottom of page