Nog heerlijk in vakantiesferen besloten mijn lief en ik museum Voorlinden te bezoeken voor een tentoonstelling van Ron Mueck. Hij maakt zeer imposante, levensechte beelden van ‘gewone’ mensen die je vooral de intimiteit van het moment inlokken. De beelden maakten heel veel indruk op me.
Een groot voordeel van dit museum is dat het zeer toegankelijk is. De parkeerplaatsen voor invaliden zijn relatief dichtbij de ingang, er zijn geen drempels om binnen te komen. Bij de ingang staat een oplettende dame die de deur voor je opent, zodat je je niet de draaideur door hoeft te worstelen. Het invalidentoilet is groot genoeg en tenslotte zijn de zalen heel ruim, zodat je voldoende ruimte hebt om de beelden goed te bekijken.
Aan alles is gedacht, met uitzondering van de koffietent. Deze tent is via de achterzijde van het museum te bereiken en staat op een vlonder die echt nèt te hoog is voor mijn rolstoel. Ik kon er niet vooruit op en achteruit evenmin. Een rondje rondom leerde me dat je er met een rolstoel nergens op kan. Een flinke man liep kordaat op mij af, hij wilde mijn rolstoel er wel even op tillen.
‘Hij weegt 180 kg schoon aan de haak, misschien wat veel om te tillen?’
‘Nou, ik weeg 120 kg schoon aan de haak,’ zei hij, waarmee hij leek te impliceren dat dat een prima voorwaarde was om zo’n zware rolstoel te kunnen tillen.
Hij ging op weg naar de bar om de jongen aldaar te vragen of ik niet op de een of andere manier ook daar een kopje koffie zou kunnen drinken, waarop hij terug kwam met twee van die bordjes, die je kunt neerzetten als waarschuwing na het schoonmaken van een gladde vloer. Deze bordjes legde hij naast elkaar op de vlonder en nodigde mij uit om deze op te rijden. Ik ben niet te beroerd voor een avontuur en dus stuurde ik mijn rolstoel deze gladde, kwetsbaar ogende bordjes op, terwijl hij met zijn 120 kg me extra duwkracht gaf. Slippend kwamen ik en mijn rolstoel in goede gezondheid de koffietent binnen.
‘Opkomst is alles,’ riep ik naar de barjongen.
Genietend dronken we, met uitzicht op de prachtige tuin, onze koffie. De vakantiesfeer duurt nog even voort.
Comments