We hadden een vakantie geboekt in Maaseik, net over de grens met Nederland, toch in het buitenland. Op een zodanige afstand dat wanneer ik niet zou slagen voor mijn E-rijbewijs, mijn vader de caravan voor ons kon neerzetten. De weersvoorspellingen waren niet al te best en hoe dichter de vakantie naderde hoe treuriger dit vooruitzicht werd. Op de dag van mijn rijexamen, een week voorafgaand aan onze vakantie keek ik verlekkerd naar weersverwachtingen voor een wat zuidelijker Europa. Zou het? Zal ik?
’s Avonds heffen we het glas op mijn slagen van mijn aanhangerrijbewijs.
‘Lieve mannen van me, zullen we de camping in Maaseik annuleren en naar zuid Frankrijk gaan?’
Luid gejuich en zes blije ogen.
‘Op één voorwaarde: ik rijd en doe verder niets. Jullie zorgen voor mijn koffie, mijn eten en drinken en jullie zorgen voor jezelf. Moeders rust en rijdt.’
‘Ik doe de koffie,’ zei mijn jongste.
‘Ik zorg voor mezelf,’ zei mijn oudste.
‘En ik maak het lekkerste eten voor je klaar,’ zei mijn lief.
Zo gezegd, zo gedaan. We boekten een camping in de Ardèche, lieten de airconditioning van de auto repareren, kochten een koelbox, een luchtbed en ik regelde mijn nieuwe rijbewijs. De caravan werd ingeladen met korte broeken en luchtige jurkjes en één enkel vest. En daar gingen we, een week na mijn rijexamen, naar zuid Frankrijk. Ik zou dit wel eventjes in twee dagen doen. Dat is gelukt, ondanks files, een klapband van de caravan (!) en op het laatst een pittige bergrit met die chique sleurhut van mijn ouders. Met mijn strenge regime van 1,5 à 2 uur rijden, plassen en 15 min slapen en -hup- door, is het gelukt.
Mijn lief nam mij in zijn armen. ‘Mijn kleine generaal’ en hij drukte met een mengeling van liefde en ergernis een kus op mijn hoofd.
Het uitzicht vanaf onze plek was zo mooi. ’s Ochtends keek je uit over de vallei terwijl de ochtendzon op je koffie scheen. ’s Middags lagen we op het strandje en keken we hoe de visjes wegschoten in het heldere water. We genoten van typisch Franse lunches, van middeleeuwse dorpjes, van burchten op bergen, van prachtige vergezichten. Bergetappes zijn zonder caravan ook een stuk leuker. We lieten de typisch Franse onweersbui de caravan schoonwassen, de dag daarna droogden we de kleren weer in de zon. We hadden een vakantie zoals je je een vakantie voorstelt, heerlijk samen, heerlijk zonnig en fijn.
De terugreis deed ik dan toch maar in drie dagen, iets minder stoer, maar wel zo prettig.
Comments