Ik heb twee zoons. De jongste is gezegend met een gezond lijf en een goed stel hersens. Fantastisch, zou je zeggen. Daar ga je toch geen blog over schrijven? Toch wel. Het is namelijk zo in Nederland dat wanneer je een goed stel hersens hebt, die niet precies passen in het systeem van het Nederlandse onderwijs, je daar bar weinig aan hebt. Ik zal kort zijn schoolperiode schetsen en het probleem waar we nu tegenaan lopen.
Toen hij vier jaar was geworden, realiseerde mijn zoon zich met schrik dat hij nog steeds niet kon lezen. Deze achterstand heeft hij zelf weggewerkt door het lezen van Avi Start en M3 boekjes uit onze lokale bibliotheek. Aan het einde van de zomervakantie ging hij met zijn vier jaar naar groep 2, waar hij met de uitdagendste materialen het maar liefst een half jaar naar zijn zin heeft gehad. Daarna werd er meer gevraagd van de juf, die met al haar kennis toch wel beter wist wat mijn zoon nodig had. Groep 3 was een grote deceptie, temeer de leerkrachten vooral bezig waren met het redden van hun eigen hachje in een school die financieel en organisatorisch ten onder ging. In groep 4 op een andere school zat hij vooral onder tafel zijn trauma’s van de voorgaande twee jaren te verwerken. Gelukkig had hij een heel lieve en geduldige juf die hem weer boven tafel kreeg. Ook werd hij doorgetoetst aan het einde van groep 4, waaruit bleek dat zijn niveau eind groep 5 was. Begin groep 5 was dit rapport kwijt en heeft hij nog twee jaar doorgesukkeld daar op school, onderwijl zijn motivatie en belangstelling kwijtrakende. Om te zorgen dat hij niet volledig zou uitvallen is besloten om hem groep 7 en 8 in één keer te laten doen. Dit gaf hem net genoeg motivatie om de basisschool af te maken, zodat hij daarvan af zou zijn. Tussendoor zijn wij nog wel op een andere school wezen kijken. Een school die kijkt naar wat elk kind nodig heeft, zodat gericht onderwijs kan worden geboden. Financieel hebben we flink gepuzzeld, maar omdat deze school geen overheidssubsidie kon krijgen (en wij ook niet), konden wij hem daar niet plaatsen.
Met zijn tien jaar ging hij naar het gymnasium. Sociaal gezien een geweldige beslissing, maar met alle ontstane hiaten en het volledig ontbreken van leervaardigheden (die had hij immers nog nooit nodig gehad) een niet haalbare kaart. Een goede coach werd ingevlogen en deze adviseerde om hem naar de school te laten gaan, die wij al eerder op het oog hadden. Het gymnasium en het samenwerkingsverband zorgden ervoor dat hij werd gedetacheerd om zodoende die school te financieren. Deze constructie mocht echter maar twee jaar bestaan.
U voelt hem al aankomen. De twee jaar zijn om. En er gaat nu publiek geld naar privaat en dat mag niet. Inspectie, gymnasium, samenwerkingsverband en niet in de laatste plaats ik en mijn zoon zelf zien dat de huidige school voor hem optimaal is. Hij is opgebloeid tot een zeer creatieve, vrolijke jongeman die bijzondere leerprestaties neerzet, gewoon omdat hij dat wil en nu kan.
Publiek geld mag wel naar Van Lienden en zijn louche club, of van woningcorporaties naar de vastgoedsector of verzint u maar een willekeurig ander voorbeeld. Zorgen dat een veelbelovende jongeling een minder voor de hand liggend pad kiest om volledig tot bloei te komen, nee, dat mag niet.
Comments