De stoom komt uit mijn oren.
Wat is er aan de hand? Ik heb in al mijn naïviteit geprobeerd om als zelfstandige een rolstoel aan te vragen bij het UWV. Ik heb daarvoor een aantal goede redenen, die ik straks met je zal delen. In de mailwisseling die volgde op mijn aanvraag bij het UWV werd mij gevraagd of ik zelf al een rolstoel op het oog had. Die had ik, maar ik sta ook open voor andere rolstoelen. De eerste afwijzing was inhoudelijk niet heel erg sterk. De arbeidsdeskundige vond namelijk dat mijn huidige rolstoel prima voldoet. Nou ja, ik vind van niet. (Anders had ik ook geen aanvraag ingediend.) En als ik dan toch een gave rolstoel zou willen (waarmee ik volledig kan participeren) moest ik daarvoor maar een lening aangaan.
Goed, dat werd dus een hoorzitting waarvan ik de uitkomst met je zal delen.
Ik zou namelijk heel graag op ooghoogte met mensen willen communiceren. Doordat ik een licht gehoorverlies heb, gaan gesprekken letterlijk én figuurlijk langs mij, over mij heen. Ik kan niet actief meedoen wanneer er staande gesprekken zijn, zoals bij bijeenkomsten waar er veel mogelijkheid is voor acquisitie. Tenzij er iemand een stoel pakt en gezellig bij me komt zitten. Maar om actief een gesprek aan te knopen, moet ik naar ooghoogte kunnen. Er bestaan rolstoelen waarmee dat mogelijk is. Volgens het UWV moet ik deze gesprekken gewoon niet willen en me focussen op andere vormen van marketing. Of ik weet dat die bestaan?
Mijn werk bestaat er verder uit dat ik bazen wil adviseren over onbewust validisme bij hen op de werkvloer om zodoende tot een volledig inclusief personeelsbeleid te komen. Dit betekent dat ik regelmatig op plekken kom waar de toegang minder goed geregeld is. Dat ik met mijn rolstoel niet bij een klant naar binnen kan, is ronduit lastig te noemen. Er zijn rolstoelen waarmee ik makkelijker over drempels kom. Maar volgens het UWV is er geen enkel probleem omdat de klant prima voor toegankelijkheid kan zorgen voor mij. Sterker nog: het is de verantwoordelijkheid van de klant!
Verder zou ik dolgraag wat minder energie kwijt zijn aan het rijden in mijn rolstoel. Mijn rolstoel zit fantastisch, maar zodra het wat hobbeliger wordt, moet ik goed opletten dat ik mezelf niet uit mijn stoel lanceer. Bij opdrachten in bijvoorbeeld Amsterdam of andere steden met gezellig wegdek, kost mij dit dan ook veel meer energie. Energie die ik niet in werken kan steken. Maar dit is gelukkig ook niet het pakkie aan van het UWV, daarvoor moet ik toch echt bij de gemeente zijn.
Nu ik van het UWV te horen heb gekregen dat zij het bij UWV prima hebben gedaan, zijn er voor mij eigenlijk geen mogelijkheden meer voor bezwaar. Een gang naar de bestuursrechter kan nog, maar moet wel betaald worden. Die zal vooral controleren of UWV de gang van zaken goed heeft gevolgd. Dat zij inhoudelijk nonsens kletsen en rechtstreeks tegen het VN-verdrag in gaan, doet kennelijk niet ter zake. Of toch wel?
Mijn rechtvaardigheidsgevoel komt zodanig in opstand dat ik de bestuursrechter toch overweeg, vandaar de crowdfunding. Helpt u mee? Kent er iemand een goede jurist die zich hierin wil vastbijten? Of zullen we gelijk maar een groter fonds starten? Want ik ben vast niet de enige burger die wordt benadeeld door een groot overheidskantoor…
Comments