In Duitsland kunnen ze dat, beurzen organiseren. De HISWA past een aantal keer in boot Düsseldorf, de Duitse variant op de watersportbeurs en de Supportbeurs past ook zo’n vijf keer in de REHACARE. De nadruk ligt bij de laatste meer op handel in hulpmiddelen en de Supportbeurs meer op de gebruiker ervan, toch leek de REHACARE mij de ideale beurs om op korte termijn een rolstoelenoriëntatie uit te voeren. Daar vertel ik de volgende keer meer over.
Dus toog ik met mijn oudste zoon en mijn lief richting Düsseldorf om in een AirBNB kelderwoning bij te komen, zodat we de volgende dag op tijd op de beurs zouden kunnen starten. Alles staat überduidelijk aangegeven onderweg en eenmaal op het terrein van de Messe (dat is Duits voor beurs) staan er busladingen mannen (geen vrouwen) in uniform klaar om je naar de juiste parkeerplek te brengen. Het kostte ons ongeveer een kwartier om over het enorme terrein van 306.000 m2 heen te rijden naar de juiste plek bij het juiste beursgebouw. En dat allemaal zonder stress omdat het zo überduidelijk is. En vriendelijk ook.
Om ervoor te zorgen dat we niet als een malle over vier van die grote hallen moesten zoeken naar wat wij interessant vinden, had ik de avond tevoren een heus lijstje gemaakt van de interessante aanbieders en waar we die konden vinden. Zo hoefden we slechts drie hallen te bezoeken.
Het was geweldig om zoveel te zien in zo’n korte tijd, van gave ontwikkelingen als een soort robotbenen waarmee je weer kunt lopen, een vliegsimulator, mooie tassen en kleding speciaal voor de rolstoelgebruiker tot en met de meeste gebruiksmiddelen die al sinds eeuwen op de markt zijn. We kochten zo’n mooie tas, we aten heerlijke Duitse patat in het zonnetje buiten en dronken echte Italiaanse koffie bij een superleuke stand en ’s avonds ploften we in de kelderwoning op de bank en deden we met onze chroomkast een bingewatchsessie van een goede serie omdat iets actievers er niet meer in zat. Kortom, een hulpmiddelenbeurs is eigenlijk een soort vakantie.
Comments