Volgens Wikipedia is revalidatie een medische term die herstel betekent, of letterlijk weer valide worden na een ongeval, ziekte of medische ingreep zoals een operatie. Nu weten we allemaal dat volledig herstel het meeste voorkomt in films.
Het gaat er om hoe je zo goed mogelijk kunt herstellen en hoe je met de aandoening die je hebt zo optimaal mogelijk kunt meedoen in de samenleving.
Inmiddels heb ik drie officiële revalidatietrajecten achter de rug. De eerste is inmiddels bijna twintig jaar geleden en de andere twee, elkaar opvolgende zijn zo’n vijf jaar terug. Met officieel bedoel ik gelijktijdige therapieën in een revalidatiecentrum. Dat betekent meestal een pakketje van fysiotherapie, ergotherapie, logopedie en/of psychologie, dit alles gecoördineerd door de revalidatiearts en ondersteund met SMART geformuleerde doelen.
Op dit moment ben ik onder behandeling bij een fysiotherapeut, een ergotherapeut, een logopedist, een diëtist en een handtherapeut. Daarnaast ben ik begonnen met zwemmen. Een programma waar de meeste revalidatiecentra niet voor onderdoen. Zo leer ik beter zitten, beter lopen, beter spreken en worden mijn handen voorzien van nieuwe braces, zodat mijn duimbasis hopelijk niet steeds uit de kom gaat. Daarnaast is er opnieuw aandacht voor de dagelijkse dingen en hoe je schade op lange termijn voorkomt. Ook neem ik mijn dieet onder de loep om te kijken of ik daar meer energie uit kan halen.
Nu is het voor de meeste chronisch zieken niet vreemd dat ik dit doe. Elke keer dat je een nieuwe therapeut hebt, ontdek je nieuwe dingen. Of je sluit een traject af en hebt een tijd later een nieuwe hulpvraag.
Een coachee van me gaf aan het druk te hebben omdat ze een nieuwe behandeling was gestart. ‘Dus ja, eigenlijk ben ik weer in revalidatie.’
‘Tja, ik vrees dat je je hele leven in revalidatie zal blijven met een lijf als het onze.’
Kortom met een minder valide lijf, doe je je leven je best om zo valide mogelijk te blijven. Levenslang revalideren dus.
Comments