Gemiddeld doen de meeste schrijvers zeven jaar over hun eerste boek. In het tempo waarin ik bezig ben, vrees ik dat ik ook die kant op ga.
Op dit moment werk ik aan een historische roman. Een volstrekt fictief verhaal over mezelf, alsof ik honderd jaar eerder zou zijn geboren met personages en omgevingsfactoren die uiteraard zoveel mogelijk kloppen. En dit alles speelt zich af in en rond Groningen.
Het verhaal komt voort uit het idee dat ik had toen ik weer eens op een bedje in de woonkamer lag en ik mezelf best zielig vond. Maar, bedacht ik, hoe zielig zou ik zijn geweest wanneer ik honderd jaar eerder zou zijn geboren? Wat gebeurde er toen met mensen met een beperking? Daar zijn natuurlijk vele antwoorden op mogelijk, afhankelijk van de aandoening, van de mogelijkheden van jouw familie en vooral van jouw vermogen. Want ook toen gold dat je met geld veel kan bereiken.
Ik deed heel veel onderzoek: hoe ging het in mijn familie? Wat droegen de mensen toen? Wat aten ze? Wat waren de verschillende klassen in de maatschappij en wat betekende dat voor hun leefomstandigheden? Op het platteland en in de grote stad? Wat deed een huisarts zoal op een dag en wat voor medische mogelijkheden waren er toen?
Zo langzamerhand werd de verhaallijn steeds duidelijker en er ontspon zich een roman (in wording). Inmiddels één met 50.000 woorden. Ik leer steeds beter schrijven en ontdek nog steeds nieuwe technieken en interessante feiten.
Maar mijn eigen bedrijf eist ook steeds meer aandacht met de toename aan opdrachten en ook daarvoor allerlei ideeën die ik wil uitwerken, en contacten leggen, en, en, en…
Kortom: mijn boek schoot erbij in. Ik schreef te weinig. Dus heb ik mezelf getrakteerd op een schrijfretraite in het schone Haren, onder de rook van Groningen, vlakbij het Paterwoldse meer, waar de hazen en herten voor mijn ogen door de tuin dartelen. In de stad kan ik heerlijk sparren met een schrijfster die een boek heeft geschreven over dezelfde periode in dezelfde omgeving met een hoofdpersoon die gek genoeg een bijna gelijke naam heeft en zo lief is om met mij mee te denken over de huidige gaten in mijn boek.
Ik dompel mezelf vijf dagen lang onder in het Groningse leven, mijn kinderen onder de hoede van mijn lief. Ik kruip in de huid van mijn hoofdpersoon en verzin allerlei plottwisten zodat de lezer gevangen blijft in de spanning en wil weten hoe het met haar afloopt. Dan ga ik nu gauw weer terug naar mijn boek, ervoor zorgen dat ik het binnen die zeven jaar af heb!
Comments