Stilte

De warmte dendert nog na in mijn lijf. Mijn handen trillen, mijn oogleden zijn zwaar, mijn benen doen pijn en ik heb alweer honger. Een teken dat ik wellicht wat te kort heb geslapen. Om zes uur werd ik wakker, voor mij is dat midden in de nacht. Het was net of ik een klein kind was. Mijn ogen sprongen als vanzelf open en een klein stemmetje riep in mij “ikke wakker!” Er was niemand om dat hardop tegen uit te spreken. Mijn kinderen heb ik maar laten slapen, allang blij dat zij nog een paar uurtjes aan de toch al korte plaknacht konden maken. Ik draaide me om, klaarwakker. Mijn maag begon te rommelen, zo luid dat ik het na een half uur heb opgegeven en me overgaf aan de spreekwoordelijke gouden morgenstond.

Een bijzonder moment. Het is nu nog heerlijk koel buiten, bijna koud in mijn dunne, linnen zomerjurk. Op het tijdstip waarop ik normaal mijn bed uitkruip, de slaap uit mijn ogen wrijvend, zit ik al aan mijn tweede koffie. De eendjes komen snaterend, slipsporen in het water trekkend, bij het terras van onze buren tot stilstand waar de buurkinderen rustig babbelend het oude brood in het water gooien. Aan de verre overkant van de steiger zit de moeder van twee huizen verderop. Haar handen om haar knieën geslagen staart ze uit over het water. Haar zoontje komt in zijn zwembroek stil op haar af huppelen en gaat op zijn hurkjes naast haar zitten. Ik zie ze zachtjes pratend samen over het water kijken. Ze slaat een arm om hem heen. Boven in het huis is het nog steeds stil.

Ik pak mijn boek en lees verder. Het is een aangrijpend verhaal over een vrouw die als gevolg van een zeldzame ziekte langzaam maar zeker doof en blind wordt. Tussen de regels door lees ik zoveel meer. De energie die het kost om met een deels functionerend lijf de alledaagse dingen te doen. De rouw om het verlies van werk en alles wat daarbij hoort, zoals de gesprekjes bij een glas wijn. Dat glas wijn zelf. Dat zelfs vermoeidheid na een plaknacht extra hevig is.

Ik doe mijn best om er niet tegen te vechten. Dat zeldzame moment, op die stille ochtend alleen aan het water.